Ik heb best veel gelezen de laatste tijd. Ik zit tegenwoordig iedere avond een klein kwartiertje bovenaan de trap te wachten tot de kleine blonde prinses slaapt. Iedere keer op en neer de trap op naar boven rennen om een speeldoosje opnieuw aan te zetten is ook zo wat … En elke dag een kwartier, dat levert behoorlijk wat boeken op.
In februari ben ik begonnen in Die laatste zomer van Tatiana de Rosnay.
De hoofdpersoon, Antoine, neemt zijn zus als verrassing voor haar verjaardag, een lang weekend mee naar Noirmoutiers. In hun jeugd hebben ze hier vaak de zomer doorgebracht, maar zijn er sinds het overlijden van hun moeder nooit meer teruggeweest. Het weekend roept allerlei vergeten herinneringen op en Antoines zus doet een schokkende ontdekking.
Een mooi en prettig verhaal.
Na ‘Die laatste zomer’ ben ik verder gegaan met: Blauwe hemel in de herfst van Elizabeth Turner:
Op 11 september 2001 is Elizabeth 7 maanden zwanger van het eerste kindje van haar en haar man Simon. Simon is die dag voor zijn werk in New York en hij bevindt zich in de Twin Towers op het moment dat zich daar twee vliegtuigen inboren.
Elizabeth beschrijft de machteloosheid die ze voelt als ze geen contact meer krijgt met Simon. Ze weet dat hij niet meer kan leven, maar zo lang daar geen formele bevestiging van is, blijft ze hopen. Ze beschrijft haar verdriet en haar angst. De steun die ze van vrienden en familie kreeg. De geboorte van haar zoon en hoe ze haar leven toch weer stapje voor stapje weet op te bouwen.
Het is een ontroerend en aangrijpend boek. Iedereen weet wat er op 11 september 2001 gebeurd is en heeft er een beeld bij. Dit is het verhaal van iemand die slachtoffer is geworden van de aanslagen. Het verhaal is zo geschreven dat je het gevoel hebt er zelf bij te zijn, en dat maakt het boek ook beklemmend.
Het is ook een inspirerend boek. Elizabeth laat zien dat er uiteindelijk altijd hoop is, hoe uitzichtsloos de toekomst ook lijkt te zijn en op bepaalde momenten is. Elizabeth heeft gekozen haar leven weer op te bouwen en haar zoon een fijne jeugd te geven en niet weg te zinken in het grote verdriet om het verlies.
(ook recensie op www.trotsemoeders.nl)
En daarna ben ik Vloed van Susan Smit gaan lezen:
Vloed is een historische roman, gebaseerd op de familiegeschiedenis van de auteur. Het verhaal speelt zich af in Noordwijk, en later Meppel, eind 19e en begin 20e eeuw. Adriana van Konijnenburg weigert een huwelijksaanzoek en wacht liever de ware liefde af. In de tussentijd leest en schrijft ze graag. Ze voelt zich geïnspireerd door haar plaatsgenoot Henriëtte Roland Holst. Ze ontmoet de visser Jacob en wordt verliefd op hem, maar het klasseverschil is te groot en Jacob trouwt met een andere vrouw. Uiteindelijk valt ze voor de charmes van een ober in een hotel, die een bastaardkind van Willem III is. Ze wordt zwanger, trouwt met hem en wordt onterfd.
Een boeiend verhaal, geschreven tegen de achtergrond van de geschiedenis van het begin van de 20e eeuw. Over een dappere vrouw die zich probeert de onttrekken aan de benauwde beperkingen die vroeger door de verschillende sociale klassen werden gesteld en haar hele leven blijft zoeken naar de ware liefde en geluk.
En tenslotte heb samen met mijn kleutertje heb ik als nieuw boek ‘Honden doen niet aan ballet’ gelezen (ook recensie op www.trotsemoeders.nl).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten